Moskwa w marcu.

Stalin i jego najbliżsi współpracownicy Kaganowicz, Ordżonikidze i inni w ostatnim czasie dokładają wszelkich starań, aby rosyjska partja komunistyczna została jeszcze bardziej skonsolidowana i przedstawiała jednolitą całość. W tym celu już przed XVII kongresem partji komunistycznej przeprowadzono najgruntowniejszą czystkę. Z partji wykluczono wszelkie żywioły, na których był chociażby najmniejszy cień podejrzenia o nastroje opozycyjne. Wykluczono wszystkich, którzy nie zgadzali się z stalinowską linją generalną. Zmieniono też na zjeździe statut i regulamin partyjny, przemieniając partję w prawdziwą kastę, do której w przyszłości wstąpić będą mogli tylko ci, których RODZICE zasługiwać będą na pełne zaufanie i którzy od dzieciństwa wychowywani byli w duchu komunistycznym, t. zn. którzy przeszli wszystkie szczeble w komunizmie, byli członkami organizacyj pionierskich (dzieci- skautów), potem byli członkami Komsomołu (młodzieży komunistycznej), a wreszcie stali się członkami partji.

Prawidła nowego regulaminu partyjnego są w gruncie rzeczy podstawą dla wytworzenia „rodowej arystokracji komunistycznej” w Rosji Sowieckiej.

Jeżeli dziecko chce wstąpić w szeregi pionierów, władze organizacyjne badają przeszłość rodziców tego dziecka. Nie dostanie się do tych szeregów ten, którego RODZICE nie byli pochodzenia robotniczego i którzy NIE BYLI CZŁONKAMI PARTJI KOMUNISTYCZNEJ. W Komsomole kontrola ta jest jeszcze ostrzejsza. Do partji zaś przyjmowani będą ci, którzy byli członkami Komsomołu i od dzieciństwa wychowywani byli w duchu komunistycznym, którzy „przyswoili sobie ideologję komunistyczną”.

W związku z tym „ostrym reżimem” w partji komunistycznej, zaostrzono też znacznie system kontroli komunistycznej. Komisja kontrolna partji, powołana do życia na XVII zjeździe komunistycznej partji, który odbywał się tegorocznej zimy ustanowiła specjalne koiegjum składające się z trzech członków, którego zadaniem będzie decydować w kwestji naruszenia dyscypliny partyjnej i etyki partyjnej. Takie kolegja utworzono we wszystkich okręgach i autonomicznych republikach Związku Sowietów. Są to sui generis partyjne sądy polowe dla szybkiego przeprowadzenia procesu z winowajcami, którzy naruszyli dyscyplinę partyjną.

Moskiewska „Prawda” analizując nowy ten system kontroli w partji komunistycznej zaznacza, że przedewszystkiem osiągnięte ma być to, aby „każdy, kto zwróci się do organów komunistycznej kontroli czuł i wiedział, że sprawa rozpatrywana będzie w najkrótszym czasie”. Partyjna kontrolna komisja ma zastąpić perjodyczne „czystki”; będzie to stały dozór, który z miejsca usuwać będzie wszelkie żywioły, które „szkodzą partji i Sowietom” (antypaństwowe – nazywa się to u nas).

Stalin, w którego rękach skoncentrowana jest wszelka moc partyjna i państwowa, nie dba o to, ilu członków partja liczy, ale głównie chodzi mu o to, aby ci członkowie byli oddanymi jego zwolennikami.