Inne proroctwo Orwella – o „ministerstwie prawdy”, dostosowującym historię do wymagań sytuacji – rozwija się dla odmiany pomyślnie za żelazną zasłoną. W listopadowym numerze „Socjalisticzeskawo Wiestnika” znajdujemy zestawienie wydawanych obecnie „Dzieł zbiorowych” Stalina z jego książką „O opozycji”, która ukazała się w r. 1928 i została już dawno wycofana z obiegu. Na XIV zjeździe WKP (b) 23 grudnia 1925, w okresie walki opozycji prawicowej z lewicową, Stalin stanął w obronie Bucharina i wygłosił krótkie przemówienie przytoczone na str. 226 „O opozycji”: „Czego, w samej rzeczy, chcą od Bucharina? Żądają krwi Bucharina. Właśnie tego żąda tow. Zinowjew, sprowadzając w ostatnim słowie całe zagadnienie do osoby Bucharina. Żądacie krwi Bucharina? Nie damy wam jego krwi, wiedzcie o tym (Oklaski. Okrzyki „słusznie!”)”. W t. VII „Dzieł zbiorowych” Stalina z tego szlachetnego wystąpienia ocalało tylko zdanie: „Czego, w samej rzeczy, chcą od Bucharina?”. Oczywiście, przypomnienie, że to Stalin w końcu przelał krew Bucharina, byłoby nie na miejscu.
Pod wpływem rewelacji o testamencie Lenina, ujawnionych po raz pierwszy przez Maxa Eastmana, Stalin zmuszony był przeczytać z niego na posiedzeniu plenum 23 grudnia 1927 kilka zdań o sobie: „Stalin jest zbyt gruboskórny i ta wada, którą my, komuniści, możemy całkowicie znieść, staje się nie do wytrzymania na stanowisku genseka (generalnego sekretarza). Dlatego polecam towarzyszom obmyślenie sposobu przeniesienia Stalina z tego stanowiska i wyznaczenia na jego miejsce kogoś innego” („O opozycji”; str. 723). W tym wypadku Stalin mógłby się bronić że nie przedrukował tych słów w swoich „Dziełach zbiorowych”, bo jako napisane przez Lenina powinny się one raczej ukazać w „Dziełach zbiorowych” Lenina.
Lector.
Czytaj także:
Uchwała Biura Politycznego KC PZPR
W sprawie obchodu 70-cio lecia urodzin Józefa Stalina
Biuro Polityczne KC PZPR powzięło następującą uchwałę: W dniu 21 grudnia przypada 70-lecie urodzin Towarzysza Józefa STALINA. Polska Zjednoczona Partia Robotnicza, cała polska klasa robotnicza, jednocząc się w dniu tym z narodami radzieckimi i z...
Komunistyczna szlachta rodowa
Moskwa w marcu. Stalin i jego najbliżsi współpracownicy Kaganowicz, Ordżonikidze i inni w ostatnim czasie dokładają wszelkich starań, aby rosyjska partja komunistyczna została jeszcze bardziej skonsolidowana i przedstawiała jednolitą całość. W tym celu już przed...
Bunt na kolanach
W przeddzień przemówienia Chruszczewa na XX kongresie partii komunistycznej w Moskwie, we Francji został usunięty z partii towarzysz Hervé, były redaktor „Humanité”, za ogłoszenie książki p.t. „Rewolucja a fetysze”. Po przemówieniach Mikojana, Mołotowa i innych...
Obiit poeta
Od czasu powrotu do Polski „ludowej” „obiit” poeta Julian Tuwim, „natus est” płaski i płaszczący się pochlebca i przypochlebca, rządowy sykofant i nadworny beniaminek. Toteż zgon Stalina uczcił Tuwim nie wierszem, ale prozą p.t. „Potęga,...
Fajka Dżyngis-Chana
Hitler, przy całym swym kunszcie demagogii wiecowej, nie potrafił przesłonić światu swego prawdziwego oblicza. Ukazywał mu się zawsze bez maski, jako fanatyk i krwawy tyran. Wobec kabotyna, jakim był Hitler, Stalin okazał się wirtuozem sztuki...
Oportunista
Ofiarami tyranii komunistycznej byli najwybitniejsi pisarze rosyjscy. Stalin skazał na śmierć Pilniaka i Babela, na milczenie – Pasternaka i Zoszczenkę. Jesjenin i Majakowskij wybrali samobójstwo. Aleksjej Tołstoj mówił że życie w zbytku czeka każdego kto...
Droga Stalina do faszyzmu
I W Rosji sowieckiej już dawno, co najmniej od r. 1933, rozpoczął się proces kontrrewolucji, t. j. stopniowego przetwarzania się komunistycznej dyktatury proletarjatu w osobistą faszystowską dyktaturę Stalina, a zarazem dają się zauważyć symptomy nowych...
Los Izaaka Babiela
Lionel Trilling w „London Magazine” z lipca b.r. wspomina książkę, która zrobiła na nim silne wrażenie w r. 1929. Była to „Czerwona kawaleria” Babiela – niewątpliwie najwybitniejszy utwór beletrystyczny jaki ukazał się w Rosji rewolucyjnej....
